Wraz z pojawieniem się okularów, człowiek zyskał nowe możliwości wyraźnego widzenia. Nawet osoby z wadą wzroku dostały szansę samodzielnego postrzegania rzeczywistości. Wszystko to dzięki stosunkowo staremu wynalazkowi, którym są okulary. To zaskakujące, ale zostały one wynalezione w okolicach starożytności.

Początki

Pierwsze sposoby korekcji wzroku wiązały się z używanie przezroczystych kryształów jako soczewek, takich jak beryl. Starożytne egipskie hieroglify mówią o wielkiej wartości soczewek szklanych, używanych do powiększenia obrazu. Rzymski władca Neron wykorzystywał szmaragdy by wyostrzyć swój wzrok oglądając walki gladiatorów.
Płaski, kwarc dymny był w XII wieku używany w chińskich okularach przeciwsłonecznych. Innuici używali spłaszczonej kości morsa z wąskimi szczelinami jako ochrony przed słońcem.

Oprawki evolution

Okulary nadal się rozwijały, zarówno w formie jak i użytkowaniu. Zamiast przykładania ich do oczu , wynaleziono ramki, aby okulary pozostawały na twarzy cały czas, a ręce były wolne. Użytkowanie binokli było niewygodny i wiele osób zrezygnowało z pomysłu noszenia okularów. Zmieniło się to po wynalezieniu soczewek wprawionych w ramki.

Nowoczesne szkła

Z ramkami ewoluowały również szkła i zyskały nowe zastosowania. Jeden z “ojców-założycieli” Ameryki, Benjamin Franklin, miał zarówno prezbiopię, jak i krótkowzroczność, co doprowadziło do wynalezienia przez niego szkieł dwuogniskowych. Kazał po prostu przeciąć na pół dwie pary soczewek o różnej mocy i skleić je w pary.