Światło stymulujące fotoreceptory siatkówki pobudza procesy fotochemiczne i bioelektryczne. Zadaniem barwników w fotoreceptorach jest absorpcja światła. Barwnik zwany rodopsyną, znajdujący się w pręcikach, uwrażliwiany jest nawet na najmniejszą ilością energii, sprawiając, że pręciki uaktywniają się przy bardzo słabym świetle. Czopki siatkówki zawierają trzy różne barwniki, w tym jodopsynę, dzięki której stają się bardziej wrażliwe na jaśniejsze światło oraz kolory.

Impuls elektryczny wywołany przez fotoreceptory przesyłany jest z siatkówki przez jej komórki dwubiegunowe, drogą nerwów wzrokowych przez skrzyżowanie wzrokowe i pasma wzrokowe do ciał kolankowatych bocznych, których układ warstw jest podobny jak w siatkówce i które wstępnie przetwarzają informacje wzrokowe zarówno dla kolorów, jak i kształtów. Następnie poprzez promienistość wzrokową impulsy trafiają do kory wzrokowej w części potylicznej mózgu, gdzie uzyskują już ostateczny kształt ze wszystkimi postrzeganymi przez nas szczegółami (ruch, kształt i rozmiar).